Άγγιξαν το "σωματίδιο του Θεού"!

Ο άνθρωπος "κατάφερε" να ψηλαφίσει την αρχή του κόσμου αλλά δεν είναι σε θέση ακόμη να το αποδείξει

 «Άγγιξε» την πηγή αλλά δεν ήπιε νερό. Οι επιστήμονες του ινστιτούτου CERN ανακοίνωσαν την Τρίτη το απόγευμα πως κατά τη διάρκεια των πολύπλοκων πειραμάτων που διεξήχθησαν ανιχνεύτηκε σε πολύ μικρή ποσότητα και για ελάχιστο χρονικό διάστημα το ενδεχόμενο και όχι η βεβαιότητα, ύπαρξης του σωματιδίου Higgs,το φάντασμα του οποίου βασανίζει την επιστημονική κοινότητα από το 1960.

Ονομάζεται και «Σωματίδιο του Θεού», επιστημονικά, το Μποζόνιο του Higgs, στην ουσία «Σωματίδιο της αρχής του παντός».

Θεωρητικά σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια της «Μεγάλης Έκρηξης», αποτέλεσμα της οποίας ήταν η δημιουργία του Σύμπαντος. Θεωρητικά πάντα σχηματίζεται όταν υφίσταται τρομακτικής ισχύος έκλυση ενέργειας, ανάλογη με εκείνην του «Big Bang». Θεωρητικά πάντα το σωματίδιο αυτό αποτελεί τον χαμένο κρίκο στην «Συνολική Θεωρία» η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει τα πάντα, ως βασικό μοντέλο. Θεωρητικά πάντα, η αποκάλυψη της ύπαρξής του θα ισοδυναμούσε με το απόλυτο ραντεβού της ανθρωπότητας με το Θεό.

Οι επιστήμονες του CERN είναι σίγουροι πώς εντός του 2012 θα είναι σε θέση να έχουν συγκεντρώσει περισσότερα στοιχεία με λιγότερα στατιστικά ελλείμματα και πολλές περισσότερες πληροφορίες, ώστε να καταλήξουν σε ένα τελικό συμπέρασμα. Έως τότε, το Μποζόνιο του Higgs, ο εντοπισμός του οποίου θα αποδείκνυε πως κάθε σωματίδιο διατηρεί την μάζα του ανεξαρτήτως ενέργειας, θα παραμένει ένα μυστήριο έστω και αν ήδη «ψηλαφίζεται» η παρουσία του. 

 Σε σχετικό ρεπορτάζ το δίκτυο BBC αναφέρει πως το σωματίδιο εξηγεί το πώς καθετί στο Σύμπαν αποκτά μάζα.
Ο εντοπισμός του «Σωματιδίου του Θεού», θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της επιστήμης τα τελευταία 60 χρόνια. Το σωματίδιο αυτό μας δίνει την δυνατότητα να αντιληφθούμε το Σύμπαν, παρόλα αυτά δεν έχει εντοπιστεί από τα πειράματα.

«Το βασικό δομικό στοιχείο του Σύμπαντος είναι ένα σημαντικό συστατικό που λείπει από το καθιερωμένο μοντέλο, το οποίο περιγράφει το πώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια με τις δυνάμεις», τονίζει το BBC.

 Από την πλευρά του το Reuters ,αναφέρει:

Το Μποζόνιο του Higgs, είναι ο παράγοντας που φέρεται να έδωσε μάζα και ενέργεια μετά το «Big Bang» και τη δημιουργία το Σύμπαντος, πριν 13,7 δισ. χρόνια.

Την ώρα που η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να ενδυναμώσει τα όσα γνωρίζουμε σήμερα για σωματίδια όπως ηλεκτρόνια και πρωτόνια, τα αποτελέσματα της έρευνας θα μπορούσαν να μηn αποδεικνύουν και τίποτα, προσθέτει το Reuters.

 Η επίσημη ανακοίνωση του CERN στα αγγλικά έχει ως εξής:

ATLAS and CMS experiments present Higgs search status 13 December 2011. In a seminar held at CERN1 today, the ATLAS2 and CMS3 experiments presented the status of their searches for the Standard Model Higgs boson. Their results are based on the analysis of considerably more data than those presented at the summer conferences, sufficient to make significant progress in the search for the Higgs boson, but not enough to make any conclusive statement on the existence or non-existence of the elusive Higgs. The main conclusion is that the Standard Model Higgs boson, if it exists, is most likely to have a mass constrained to the range 116-130 GeV by the ATLAS experiment, and 115-127 GeV by CMS. Tantalising hints have been seen by both experiments in this mass region, but these are not yet strong enough to claim a discovery. Higgs bosons, if they exist, are very short lived and can decay in many different ways. Discovery relies on observing the particles they decay into rather than the Higgs itself. Both ATLAS and CMS have analysed several decay channels, and the experiments see small excesses in the low mass region that has not yet been excluded. Taken individually, none of these excesses is any more statistically significant than rolling a die and coming up with two sixes in a row. What is interesting is that there are multiple independent measurements pointing to the region of 124 to 126 GeV. It's far too early to say whether ATLAS and CMS have discovered the Higgs boson, but these updated results are generating a lot of interest in the particle physics community. "We have restricted the most likely mass region for the Higgs boson to 116-130 GeV, and over the last few weeks we have started to see an intriguing excess of events in the mass range around 125 GeV," explained ATLAS experiment spokesperson Fabiola Gianotti."This excess may be due to a fluctuation, but it could also be something more interesting. We cannot conclude anything at this stage. We need more study and more data. Given the outstanding performance of the LHC this year, we will not need to wait long for enough data and can look forward to resolving this puzzle in 2012." "We cannot exclude the presence of the Standard Model Higgs between 115 and 127 GeV because of a modest excess of events in this mass region that appears, quite consistently, in five independent channels," explained CMS experiment Spokesperson, Guido Tonelli. "The excess is most compatible with a Standard Model Higgs in the vicinity of 124 GeV and below but the statistical significance is not large enough to say anything conclusive. As of today what we see is consistent either with a background fluctuation or with the presence of the boson. Refined analyses and additional data delivered in 2012 by this magnificent machine will definitely give an answer." Over the coming months, both experiments will be further refining their analyses in time for the winter particle physics conferences in March. However, a definitive statement on the existence or non-existence of the Higgs will require more data, and is not likely until later in 2012. The Standard Model is the theory that physicists use to describe the behaviour of fundamental particles and the forces that act between them. It describes the ordinary matter from which we, and everything visible in the Universe, are made extremely well. Nevertheless, the Standard Model does not describe the 96% of the Universe that is invisible. One of the main goals of the LHC research programme is to go beyond the Standard Model, and the Higgs boson could be the key. A Standard Model Higgs boson would confirm a theory first put forward in the 1960s, but there are other possible forms the Higgs boson could take, linked to theories that go beyond the Standard Model. A Standard Model Higgs could still point the way to new physics, through subtleties in its behaviour that would only emerge after studying a large number of Higgs particle decays. A non-Standard Model Higgs, currently beyond the reach of the LHC experiments with data so far recorded, would immediately open the door to new physics, whereas the absence of a Standard Model Higgs would point strongly to new physics at the LHC's full design energy, set to be achieved after 2014. Whether ATLAS and CMS show over the coming months that the Standard Model Higgs boson exists or not, the LHC programme is opening the way to new physics.

 

Πηγή-Zougla.gr

Read more...

Death Is Never Finished: Remembering Death Metal Pioneer Chuck Schuldiner

[Chuck Schuldiner] showed the foresight and courage to not only help create the rules of death metal, but to demonstrate how to break them.  

Arthur von Nagel (Cormorant)

Schuldiner died of a brain tumor on December 13, 2001

There's something to be said for the visionary who dismantles the very movement he's created or pioneered. John Coltrane left behind hard bop to scatter sheets of sound, always knowing there was something more to explore. 

After joining the Communist Party, composer Cornelius Cardew rejected his prominent role in the English Avant-Garde to protect populist folk music. For a humble guitarist from Florida named Chuck Schuldiner, his metal band Death (not to be confused with the proto-punk band of the same name) was a mere instrument. Along with the Bay Area's Possessed, Death not only helped spawn an entire extreme genre around gore and technical guitar wizardry, but like horror movies sometimes do, Death also challenged our notions of life.

From the 1983 Death by Metal demo by a pre-Death band called Mantas to the hollering banshee wail of Scream Bloody Gore to the early jazz-metal fusions of Human to the glorious 1998 swansong,  The Sound of Perseverance, Schuldiner lived the Leonardo da Vinci creed: "Art is never finished, only abandoned.

 " Not one Death album was the same, but they were very much all connected; the non-linear narrative continued through Schuldiner's formation of the scream-less progressive heavy metal band Control Denied.

Ten years ago this week, Schuldiner died after a two-year battle with brain cancer.

To honor his legacy as a death metal pioneer, an inimitable vocalist and, frankly, one of the best guitarists to thoughtfully shred the six-string, I've asked eleven metal musicians to pick their favorite Death song, and write what it and Schuldiner has meant to them. 

And from gushing memories to what could be standalone essays (see the brilliant deconstruction of "Left to Die" by Matt Harvey of Exhumed), it's quite evident that Death was more than an influence for these musicians. 

Death was a personal revelation. For Paul Masvidal (Cynic), Gene Hoglan (Fear Factory) and Richard Christy (Charred Walls of the Damned) — all former members of Death (and there have been a lot) — it's telling that all three chose songs from 1991's watershed album, Human. In the modern metal scene, younger musicians like Arthur von Nagel (Cormorant), Elizabeth Schall (Dreaming Dead) and John Dyer Baizley (Baroness) all grew up with the legend of Death and have taken its heavy lessons to heart.

If you want more, I strongly recommend tracking down Decibel magazine's oral history of Death published this past year in Issue No. 77. 

Relapse Records is also in the midst of an extensive reissue campaign that includes more demos and live tracks than you can shred a B.C. Rich at. And if you're curious, my personal favorite Death song is "To Forgive is to Suffer" from The Sound of Perseverance, but, really, you should read on.

 Remembering Death Metal Pioneer 

Chuck Schuldiner

 

 

Arthur von Nagel (Cormorant)

• Artist: Death
• Album: Scream Bloody Gore
• Song: Zombie Ritual

I feel Chuck Schuldiner looked back on his '80s albums with embarrassment. In interviews he dismissed the words to Scream Bloody Gore as childish blood 'n' guts fantasies, and the music as sloppy and poorly performed. He was right: The album's lyrics are rife with slasher flick violence, misogyny, homophobia, and sexual aggression, traits which clashed with the narrative of self-discovery and acceptance he crafted around his later, more sophisticated works. The music, as exemplified by the pummeling "Zombie Ritual," is gloriously raw, fast, and primitive (and ridiculously catchy). But for all the song's Beavis and Butt-head-grade lyrics and flailing rhythms, Schuldiner had penned a powerful mission statement for all future death metal bands to follow. Chuck's adolescent rage proved infectious, and perhaps in spite of themselves, Death and contemporaries Possessed spawned legions of imitators who solidified and improved upon the genre's tropes.

But by the release of Human, Schuldiner wasn't that angry teenager anymore. The most blatant evidence of his philosophical shift was Death's logo, as Chuck famously cleaned up its cobwebs, mopped its the blood, banished the Reaper and righted the inverted crucifix. Some in the metal underground still view his embrace of progressive values (both musical and social) as a betrayal, a cop-out to political correctness and the same dreaded "artistic maturation" that had claimed Metallica. I can't speak for Schuldiner's motives for evolving his sound and image, but he placed himself in a unique historical position by having been one of the earliest codifiers of an orthodox death metal style, and then sacrilegiously expanding that very genre's vocabulary by integrating elements of jazz fusion and progressive rock. Despite Chuck's rug sweeping of his pubescent albums, to progress artistically demands a starting point to progress from. I firmly believe that every new Death album was a reaction to the last, and without a song like "Zombie Ritual" there could be no "The Philosopher." It is precisely Schuldiner's development as both a person and a musician that makes him so fascinating and divisive. He showed the foresight and courage to not only help create the rules of death metal, but to demonstrate how to break them. And there's no shame in that.

Stephan Gebédi (Hail Of Bullets)

• Artist: Death
• Album: Scream Bloody Gore
• Song: Infernal Death

At the age of 15, I got heavily into the tape trading thing. I was about to form my first band (Thanatos) and me and the drummer-to-be in that band were trading tapes with people all over the world. Most of those people were 15-16 years old as well and some of them had also just formed or were about to form bands of their own. Among our pen pals were people like Killjoy (Necrophagia), Ken Owen and Bill Steer (Carcass) and guys from Florida called Kam Lee and Chuck Schuldiner. They had this band called Mantas going, but were about to change their name to Death. We traded demo tapes and live tapes and even recordings of rehearsals. I clearly remember a rather f---- up recording of a song called "Rigor Mortis" done with a microphone and a tape recorder, which was obviously about to die any day now. You could hear the microphone falling over and being put back again ... hilarious! But the music itself wasn't hilarious at all! When their new three-song demo tape arrived in the mail one day, we all knew we were listening to something special; the first power chords of the opening track, "Infernal Death," sounded so brutal, raw and evil that we stared at each other in disbelief. It was unlike anything we've ever heard before. Right there we witnessed the birth of death metal. Death went on and became a more technical band and broadened their horizon. I pretty much like all the albums they've made, but the sheer intensity of Scream Bloody Gore, which featured the aforementioned track in its full glory, has never been matched again.
"Death by Metal!"

Matt Harvey (Exhumed)

• Artist: Death
• Album: Leprosy
• Song: Left to Die

Picking a favourite Death song is pretty tough. When I was first starting to play guitar, I learned the Scream Bloody Gore album from front to back and played along with it religiously. Once I heard Leprosy later that same year (I believe it was 1988, but it may have been early '89), it was clear that the ante had been upped, not just in terms of Death's catalog, but for the entire fledgling genre of death metal. I truly believe that Leprosy is the album that ushered in the genre as we recognize it today and as such, may be the most important album in death metal altogether. It was the first album to feature the distinct sonic components of what we now recognize as death metal. From the triggered drum sounds to the technical (especially for the time) minor/harmonic minor riffs, the tremolo picking, tapping parts, marginal presence of the bass guitar in the mix, and somewhat baroque arrangements, Leprosy has everything that defines the genre to this day. Where Scream Bloody Gore got by on attitude and rawness, Leprosy was a brilliant balance of sheer power and revealing detail. I devoured the songs on the record, and within a few weeks was playing along to it in its entirety as well. My favorite song tends to change depending on my mood (or how many beers I've had — give me a 12 pack and I'll swear that "Beyond the Unholy Grave" is the best song ever), but if I had to pick one, I guess it would have to be "Left to Die."

It is just chock-full of great riffs from beginning to end and features some of Chuck's most inspired vocals. The opening scream at 0:24 oozes brutality, the seemingly off-the-cuff ejaculation of "On this f------ earth" at 2:04 gives the song a great dash of snarling attitude, and the grunt at 2:54 when the beat turns around personally synthesizes my own transformation from a thrash metaller to a death metal devotee. But there are still more vocal highlights: the scream at 3:13 may be the best death metal vocal ever recorded, surpassing even Jeff Becerra's scream at the end of Possessed's song, "Death Metal." The final touch is the emphasis of the word "death" in the lyrics at 3:30, providing a nice, knowing wink at the audience. Again, the brilliance of this album is as much in its nuance as it is in its brute force.

As with most songs on the record, there are a lot of different riffs and tempos going on, presaging the hyper-ADD style arrangements that would become the norm in the genre in years to come. Luckily for a simple guy like me, the song still has a distinct structure — the same arrangement that figures heavily in most of Chuck's songs: intro – verse – pre-chorus – chorus – bridge – lead – bridge –verse – pre-chorus – chorus – outro. Of course, some parts feature multiple riffs and time changes, but there is still a very coherent, recognizable structure to cling to in this song. The strangely modal intro riff is a harbinger of the scalar workouts that would figure so heavily in death metal's transformation from a grime-covered sub-genre to a style obsessed with pushing the limits of instrumental technique, but the verse riff is the one that gets me. It's a bludgeoning, hulking menace that throws its weight around with no regard for the listeners neck, which should immediately start whiplashing upon hearing it. The tremolo-picked chorus riff is also a bit more dissonant than most Death riffs, leaning heavily on a diminished pattern of D, F, A-flat, (which features prominently in about 99 percent of Exhumed songs) which is why it's a favorite of mine. Chuck's lead is, of course, tastefully dark with his trademark nervous vibrato heavily featured throughout, but in this song, I actually prefer the outro solo, a nice parting shot delivered by Rick "Rozz" Delilo, whose frenetic whammy bar abuse keeps the entire album from ever getting too melodic or anywhere near "pretty." This is a truly great song on a truly classic, groundbreaking album. In fact, I'm almost convinced after writing this that it's my all-time favorite Death song, but who knows, ask me again next week, and I may come up with 500 words describing why "Mutilation," "Back from the Dead" or "Forgotten Past" is my favourite.

 

Paul Masvidal (Cynic)

• Artist: Death
• Album: Human
• Song: Cosmic Sea

It's difficult trying to articulate what it is about this instrumental Death song off Human — essentially arranged and written in the studio — that speaks to me. It doesn't have Chuck's voice in the literal sense, but it contains all the vital harmonic, melodic and rhythmic components that branded Death's sound. But it also has something else. It's reaching for truth, and it holds a majestic beauty that gave Death's songs their greatest potency. What I'm remembering is the beginner mind approach in which this song took shape in the studio. It was driven by instinct and spontaneous creative freedom. Our collective energies united and we swam into the "Cosmic Sea," trusting we wouldn't need a life raft. Chuck's story was liberated without words. "Cosmic Sea" is a journey straight into the heart of Death and, for me, an auditory memory of what an old friend felt like at his best.

Gene Hoglan (Fear Factory)

• Artist: Death
• Album: Human
• Song: Flattening of Emotions

"Flattening of Emotions" from Human is an absolute masterpiece. From the "Hot for Teacher"-esque drum intro to the progressive approach of the opening bars of the song to the blistering salvos of double bass that pervade the entire composition, this tune achieves greatness as well as lays down the foundation for every Death song to have followed it. "Flattening of Emotions" is a benchmark, a performance pinnacle and furious mission statement; that death metal will no longer be relegated to mere brute strength, but will evolve past troglodytism into sublime art, where precision and passion will triumph over perfunctory extremism. With "Flattening of Emotions," Death imposed its will on death metal, and secured its evolution. Death metal was given a choice: Adapt or Die. Adapt it did.

 

Richard Christy (Charred Walls Of The Damned)

• Artist: Death
• Album: Human
• Song: Lack of Comprehension

I spent many Saturday nights in grade school and high school watching MTV's Headbanger's Ball. I was very fortunate that my parents had one of those old, massive, ugly giant satellite dishes that took up half our front yard and also made a great bird's nest and lightning rod. Because we had MTV and also Canada's Much Music channel since the early 1980s, I was able to discover many of my favorite bands through these TV channels, including Death. I remember the first time I saw the video for "Lack of Comprehension" and I was completely blown away. This song was the perfect mix of brutality and melody. Sean Reinert's drumming also blew my mind. As a drummer, I was fascinated by his playing and I immediately wanted to learn more about Death. I also couldn't believe that this song had brutal, guttural vocals, but was also very melodic and catchy — to me it sounded like the perfect mix of a band like Iron Maiden, and a band like Possessed. I immediately tried to learn the drum parts for this song and I have to humbly say that it took me about three years to do so.

Almost every day from the time I purchased the Human album in 1992 until I joined Death in 1997, I practiced drums to the Human album because I loved the music and drumming so much. Fortunately, when I auditioned for Death in July of 1997 I knew the Human album like the back of my hand and the first song Chuck Schuldiner and I played together was "Lack of Comprehension." Chuck was very impressed that I knew the whole Human album and many other Death songs and this led to me joining my favorite band in the world and making friends with the most talented musician I've ever met and one of my heroes, Chuck Schuldiner. I miss Chuck so much and think of him every day and pretty much still listen to Death every day. When fans ask what drumming performance of mine that I'm most proud of, I always say The Sound of Perseverance album by Death. It is the highest honor as a metal fan and a dear friend of Chuck's Schuldiner's to say that I got to be in Death, my favorite band in the world.

 

John Dyer Baizley (Baroness)

• Artist: Death
• Album: Individual Thought Patterns [Remixed, Remastered, Repackaged & Expanded]
• Song: Philosopher

Individual Thought Patterns is the masterpiece Death record for me. It's the record where songwriting, production, lyrics, musicianship and hooks all converge to form a classic album. I remember being stuck in a tour van on some rural Eastern European road, and someone put the CD in the stereo. You can deny neither the skills nor the cohesion of the players on this record. Each musician is an institution unto himself, and this album goes right where so many sum-of-parts records go wrong. [Guitarist] Andy LaRoque's surprising inclusion is a true stroke of genius. The real treat is that after an initial listen to such a progressive and technical record, I actually remembered most of the songs, most notably "The Philospher." This was a death metal song that was instantly stuck in my head.

From the iconic opening guitar arpeggios, to the audible (!) groove of the bass line and one of the heaviest and most memorable choruses in the Death canon, this song hits every nail on the head. The guitar soloing is effortlessly fluid and melodic; and nothing negative ever needs to be said about Gene Hoglan's acumen behind the kit.

Too often, the best you can hope for in metal lyricism is base comedy and adolescent sloganeering. Chuck stands apart as a lyricist in that he brazenly and unapologetically writes personal and insightful lyrics. While they may adhere to the tried-and-true vocal cadence of his peers, there is an openness and candor to them that is hard to deny. In "The Philosopher" he tackles subjects that fly in the face of the knuckle-dragging-Metal-orthodoxy, as he discusses and condemns narrow-minded bigotry and undue sexual judgementalism. His message, unlike so many of his contemporaries, is a universal and human message of tolerance, unadorned with the ignoble trappings generally associated with the genre.

 

Kevin Conway (East Of The Wall)

• Artist: Death
• Album: Individual Thought Patterns [Remixed, Remastered, Repackaged & Expanded]
• Song: Overactive Imagination

As a middle-schooler who was acquainted with only the most obvious and basic metal staples, I had absolutely no frame of reference for what I was hearing the first time I heard Death's "Overactive Imagination." The level of technical precision was beyond anything I had ever heard, but the technicality wasn't the entire story. The songs were structured in a way that was compelling, yet totally natural. It was everything I ever wanted to hear, but never knew existed. I would only get about six years of Death fandom before Chuck's untimely demise. I would never get to see them live either. In spite of all that, there are very few bands that have shaped me as much as Death did, both as a musician and as a listener.

  Elizabeth Schall (Dreaming Dead)

• Artist: Death
• Album: Symbolic
• Song: Crystal Mountain

Symbolic is by far my most favorite Death album; mainly because of the higher pitched growls and the guitars having a more progressive approach than in previous releases. And 10 years after Chuck Schuldiner's death, it is easy to say the legacy he left behind continues to influence musicians all over the world. But it wasn't until the summer of 2009 when my appreciation of this album came full circle, when I met [former Death bassist] Kelly Conlon on tour with Monstrosity. We spoke of many things such as life and music; I shared pictures of my cats and he of his dog back on the East Coast that he missed and loved so much. Death not only left their music and a lasting impression on me, but also a great friend.

YouTube

 

Anthony Buda (Revocation)

• Artist: Death
• Album: Symbolic
• Song: Without Judgement

After first hearing the music of Death in my mid-teens, it didn't take long for me to identify Chuck Shuldiner as a primary musical and creative role model. Touched by the power, energy and uniqueness of Death's music in a way that I had never before experienced, it seemed an obvious and foregone conclusion to idolize "Evil" Chuck. And unlike the vast majority of his early death metal peers, Chuck was unafraid to go beyond the lyrical comfort zone of terror and malevolence.
The song "Without Judgment," from Death's masterful Symbolic, resonated strongly with me as a teenager not only for its awesome composition, arrangement and performances, but also because the lyrics stimulated my imagination and my desire to understand and integrate with the world around me. In the decade or so since first falling in love with the song, I have realized that its most significant impact has been to plant this seed of desire for understanding: "Without judgment what would we do? / Perception would increase a million times." By accessing the non-judgmental, integrative awareness of our creative minds, temporarily silencing the persistent self-definition and differentiation of the ego, we gain a sense of the beautiful unity of existence. But, Chuck warns, the path to this level of awareness is not without its pitfalls: The only way out is down: "When pain is acknowledged, frivolous calculations will be abolished."

YouTube

 

Steffen Kummerer (Obscura)

• Artist: Death
• Album: Sound of Perseverance
• Song: Flesh and the Power It Holds

"Flesh and the Power it Holds" was one of the first tracks I discovered of Death and actually the first song I was able to play on guitar. Pretty good choice, great songwriting and fantastic riffs that itches under your skin. While the whole last album is a classic, the earlier material such as Human got me and since the first listen I have been a fan. "Flesh and the Power it Holds" is a pretty long song, but it never gets boring; it keeps you listening from the first to the last note. Still one of my all time favourites.

Source :nprmusic

Read more...

ΝΑ ΜΠΟΥΝΕ ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΦΥΛΑΚΗ! ΤΩΡΑ!

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΔΟΥΜΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ! 

ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ! 

ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΤΕ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΣΑΣ!

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΤΟΥΣ ΒΑΛΑΝΕ ΜΕΣΑ!

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!

  
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΧΩΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ!

ΟΛΟΙ ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΜΕ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΩΝ!

ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ!

ΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!

Read more...

Freddie Mercury: The 20th Anniversary of His Death

The Queen singer died of AIDS-related pneumonia on this day in 1991

Read more...

. . . . . . . ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΞΥΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΓΑΜΠΡΟ! . . . . . .

U know?

Read more...

"ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ"

Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά!

Read more...

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΘΙΚΙ!

«Γενιά του Πολυτεχνείου»

 Αν δεν την πειράζει την «γενιά του Πολυτεχνείου» να είναι ομοτράπεζοι στο Υπουργικό με χουντικούς και ακροδεξιούς, εμένα μου περισσεύει. 

Ούτε θύμωσα, ούτε στενοχωρήθηκα.

Δεν με τσαλάκωσε η εικόνα της ορκωμοσίας τους.

Κανείς δεν μπορεί να σου κάνει κάτι αν δεν τον αφήσεις εσύ να σου το κάνει. Τουλάχιστον σε επίπεδο συμβολισμών. Τους έπαιρνε και το έκαναν.

 

Τι γκρινιάζεις; Και κυρίως με ποιον τα έχεις; 

Έκλεψαν, λήστεψαν, σκότωσαν, ειρωνεύτηκαν, τσάκισαν ανθρώπους, υποδούλωσαν γενιές, πλούτισαν, έγιναν κρέατα, χάλασαν, μύρισαν. Γιατί όχι και αυτό; Στις συνεντεύξεις που θα δώσουν ορισμένοι μετά από χρόνια- ελπίζω από το εξωτερικό- θα πουν πως προείχε η σωτηρία της πατρίδας, ήταν ακραίες οι συγκυρίες, υποχρεώθηκαν, μπλα, μπλα, μπλα…

 
   Πραγματικά, δεν με νοιάζει. Τους έκαναν υπουργούς για όσο ζουν οι μύγες, για όσο γεννάνε τα κουνέλια, για όσο κοιμούνται οι αρκούδες.  Θα τους μείνουν οι φωτογραφίες, ελπίζω.
  
Αν έβλεπαν όνειρα, θα περνούσαν από τον ύπνο τους ο Παναγούλης κι ο Παττακός και θα τους έφτυναν εκ περιτροπής. Και οι δύο!.

Αλλά τα όνειρα είναι για τους συναισθηματικούς και η πατρίς τώρα χρειάζεται λύσεις από τεχνοκράτες, από ανθρώπους που έχουν κάνει τα περάσματά τους από τα MIT και τα HARVARD. 

Λες κι εκείνοι που μας έφτασαν εδώ είχαν τελειώσει την Γκράβα…
    
Δεν υπάρχει χυδαιότερη δικαιολογία στην ιστορία της ανθρωπότητας από το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Το ίδιο το μέσο είναι ο σκοπός.  Το μέσο είναι η ζωή μας και από αυτό κρινόμαστε. 

Οι απώτεροι «μεγάλοι στόχοι» είναι συνώνυμοι με την «τελική λύση» και φύτρωσαν μόνο στα μυαλά μεγαλομανών, αμοραλιστών και ψυχοπαθών ηγετών.

Πες μου πώς περνάς μία μέρα σου κι εγώ θα καταλάβω για την ζωή σου.

Εκείνο το «σήμερα καθίκι αλλά αύριο άγγελος», σημαίνει «για πάντα καθίκι».

 

 

 

Πηγή-protagon

Read more...

ΤΩΡΑ ΠΙΑ, ΞΕΡΕΙΣ!

Read more...

Ο ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!

ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!

(ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΦΙΚΙΩΡΗ;)

 

Read more...

MIND THE G.A.P.!

Read more...

-------------------------- ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΕΜΑ! ------------------------

Read more...

ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ - LIVE STREAM FROM ATHENS

 

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

 

Read more...

United Global Change - 15.10.2011

Read more...

------------------------- R.I.P. DEMOCRACY... -----------------------

Read more...

ΑΠΟΛΥΣΤΕ ΤΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΣΑΣ!

Είναι τρελοί αυτοί οι πολιτικοί!

 Τριάντα πέντε χρόνια διορίζουν από τα παράθυρα και τώρα ζητούν από τους άλλους να βρουν σε μια εβδομάδα, αυτούς που περισσεύουν στο δημόσιο. Το ΔΝΤ αν ήθελε πραγματικά να κάνει κάτι για τη χώρα θα έπρεπε να υποχρεώσει τους υπουργούς των τελευταίων 35 χρόνων να υποδείξουν αυτοί, όσους πρέπει να απολυθούν.

Η σκέψη είναι απλή. Την χώρα από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα την έχουν «κυβερνήσει» 2.000 άνθρωποι. Μιλώ για τους 500 υπουργούς και υφυπουργούς του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας αλλά και ελάχιστους αριστερούς που έλαβαν κυβερνητικά πόστα στις αρχές της δεκαετίας του '90. Προσθέτω και τους 700 Γενικούς Γραμματείς και προέδρους Οργανισμών, που στην πλειοψηφία τους ήταν αποτυχόντες ή συνταξιούχοι Βουλευτές. Υπολογίζω και τους 800 Περιφερειάρχες, Νομάρχες και Δημάρχους που διαχειρίστηκαν τα τοπικά ρουσφέτια.

Όλοι αυτοί οι 2.000 νοματαίοι ήταν που έκαναν την ζημιά στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ψηφοφόροι τους, συγγενείς τους, συνάδελφοι τους, σύντροφοι τους, συνεργάτες τους, συντοπίτες τους, γειτόνοι τους, βοηθοί τους, βαφτισιμιοί τους, φίλοι τους, κουμπάροι τους, συμφοιτητές τους, ήταν αυτοί που πλημμύρισαν το δημόσιο.

Αυτοί δημιούργησαν τους υπεράριθμους. 

Αυτοί παρέκαμπταν το ΑΣΕΠ και φόρτωναν με ανίκανους το δημόσιο. 

Αυτοί δημιούργησαν τις στρατιές των συμβασιούχων τους οποίους μονιμοποιούσαν με το σταγονόμετρο αφού πρώτα τους «άρμεγαν» στις κάλπες. 

Άλλαζε ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως και η Κατεχάκη γέμιζε με Κρητικούς. Άλλαζε ο υπουργός Οικονομικών και το Σύνταγμα πλημμύριζε από Θεσσαλούς. Τα ίδια και στην ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛΤΑ, τον ΟΣΚ, τον ΟΛΠ, τον ΟΣΕ, τις Μεταφορές, στις Τράπεζες (όταν ήταν κρατικές), στις Περιφέρειες, στις Αναπτυξιακές εταιρίες των Δήμων κοκ.

Τα ονόματα των μεγάλων ρουσφετολόγων είναι γνωστά, δεν τα αναφέρω για να μην αδικήσω κάποιους άλλους υπουργούς, δημάρχους, Προέδρους, Γενικούς που και αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν. 

Ελάχιστοι που διαχειρίστηκαν εξουσία όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν διορισμούς.

Η λύση λοιπόν είναι μία 

 Οι 2.000 που συγκροτούν την πολιτική τάξη της χώρας (εν τη ευρεία εννοία) να υποχρεωθούν, να δώσουν τους καταλόγους με τα ρουσφέτια τους. Ο καθένας να δώσει τουλάχιστον 100 ονόματα. Αμέσως αμέσως θα έχουμε τις λίστες με τους 200.000 που βρέθηκαν στο δημόσιο και το ευρύτερο δημόσιο κατά παράβαση των διαδικασιών, των κανονισμών, των νόμων και της ηθικής. Γιατί πόσο ηθικό είναι να παίρνεις τη θέση του διπλανού σου επειδή εσύ έχεις κομματική ταυτότητα και αυτός δεν έχει. 

Τόσους ακριβώς, 200.000, μας ζητά να απολύσουμε και η τρόικα. Σε τρείς δόσεις: 60.000 φέτος, 60.000 του χρόνου και 80.000 το 2013 αν τα πράγματα συνεχίσουν να είναι άσχημα.

Αν γίνει δεκτή η πρόταση αυτή όμως, δεν υπάρχει κανείς λόγος να κάνουμε μισές δουλειές. Μπορούμε μια και έξω να απαλλάξουμε τη χώρα από όλο το περίσσιο βάρος του δημοσίου και να γλυτώσουν οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί νέες περικοπές και η κοινωνία νέους φόρους.

Δεν αμφισβητώ ότι με την εφαρμογή της πρότασης, θα υπάρξουν και ορισμένες αδικίες γιατί ανάμεσα σε αυτούς που προσλήφθηκαν ρουσφετολογικά είναι και ορισμένοι προικισμένοι και ικανοί άνθρωποι που αναγκάστηκαν να καταφύγουν στους «πολιτευτές» τους με «πόνο ψυχής». Οι αδικίες αυτές όμως θα είναι πολύ λιγότερες από αυτές που πάνε να γίνουν τώρα με την εργασιακή εφεδρεία. Χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς πραγματική αξιολόγηση, κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, άνθρωποι που απλώς δεν τα έχουν καλά με την διοίκηση (ή με την συνδικαλιστική ηγεσία) της υπηρεσίας όπου εργάζονται.

Δεν υπάρχει άλλη λύση λοιπόν από την άμεση αποδοχή της πρότασης από τα κόμματα της Βουλής που δεν έχουν ασκήσει εξουσία αλλά και από τα συνδικάτα.

Όλοι μαζί οι «μικροί» να πιέσουν τον «δικομματισμό» να απολύσει τα ρουσφέτια του. Αυτή, τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί να είναι και η κωδική ονομασία της εκστρατείας: «Απολύστε τα ρουσφέτια σας»! Αν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν ανταποκριθούν έχουμε και μια άλλη λύση. Να βρεθούν από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους όλοι όσοι διορίστηκαν κάθε που πηγαίναμε για εκλογές, κάθε που επέστρεφε ένα κόμμα στην εξουσία, κάθε που άλλαζε ο υπουργός, κάθε που δημιουργούσαν ένα νέο Οργανισμό. 

Απλώς είναι μια πιο χρονοβόρα μέθοδος γι'αυτό επιμένω ότι θα ήταν καλύτερα να υποχρεωθεί η πολιτική ελίτ της χώρας να συντάξει εδώ και τώρα, «τους καταλόγους των ρουσφετιών» και να τους παραδώσει απευθείας στην τρόικα. 

Μέχρι το τέλος της εβδομάδας ει δυνατόν, μήπως και προλάβουμε και πάρουμε και την έκτη δόση. Χέρι με χέρι.

Πηγή-protagon.gr

Read more...

ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ! ΤΙ ΜΑΣ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑ.ΣΟ.Κ.;!

ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΩΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΛΕΦΤΗ, ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 3.000.000 ΚΟΣΜΟΣ!.

BUENOS AIRES - DECEMBER 2001

ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ, ΜΕ ΤΟΣΟ ΛΑΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΠΑΤΣΟΣ ΚΑΜΙΑ ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!. ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΖΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ!. ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΛΑ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΥΡΗΞΕΙ ΕΚΛΟΓΕΣ!. 

ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΤΟΥΣ!

Read more...

Μείωση των βουλευτών εδώ και τώρα από 300 σε 200!

Το άρθρο 51 του συντάγματός μας ορίζει ότι θα μπορούσε να νομοθετηθεί και να έχουμε το ελάχιστο 200 βουλευτές αντί 300!

Το που βρισκόμαστε σήμερα σαν χώρα το έχουμε καταλάβει όλοι μας λίγο ή περισσότερο. Το γιατί βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση επίσης το έχουμε καταλάβει όλοι μας λίγο ή περισσότερο. Για να βγούμε από αυτή την κατάσταση έχουν παρθεί και παίρνονται από την κυβέρνηση μας τα επώδυνα μέτρα που όλοι μας γνωρίζουμε. Για την έξοδο από την κρίση έχουν επίσης γραφεί και προταθεί πολλά από οικονομολόγους και πολιτικούς.

Με δεδομένη την παραδοχή ότι ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης -κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο- για τη σημερινή κατάσταση της χώρας ανήκει στο πολιτικό της προσωπικό, σημερινό και πολλών προηγούμενων τετραετιών, ίσως έφτασε ο χρόνος για ένα καλό ξεσκαρτάρισμα.

Στο κάτω - κάτω της γραφής όταν όλη η κοινωνία πληρώνει διότι έφταιξε, δεν είναι σωστό να μην πληρώσει και η πολιτική ηγεσία της χώρας .

Το άρθρο 51 του συντάγματός μας ορίζει ότι θα μπορούσε να νομοθετηθεί και να έχουμε το ελάχιστο 200 βουλευτές αντί 300.

Γιατί όχι;

Γιατί ναι;

α) Ένα οικονομικό όφελος (λιγότεροι μισθοί, λιγότερες συντάξεις, λιγότερα γραφεία και τηλέφωνα, λιγότερες μετακινήσεις, λιγότεροι παρατρεχάμενοι και ρουσφέτια. Αν το σκεφτούμε σε βάθος χρόνου μιλάμε για πάρα πολλά εκατομμύρια.

β) Θα τους γνωρίζουμε καλύτερα ,θα μπορούμε να τους ελέγξουμε καλύτερα, θα αλλάξουν τα κριτήρια της ψήφου μας και λογικά θα στείλουμε ικανότερα και πιο αξιόλογα άτομα στις έδρες της Βουλής .

Η πρόταση είναι ανοιχτή για σχολιασμό .

Το βασικό θέμα όμως είναι πρώτον, αν εμείς οι πολίτες θέλουμε μια τέτοια τεράστια αλλαγή στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας και δεύτερον πώς τα καταφέρνουμε να γίνει πρώτο θέμα στη Βουλή που πρέπει να νομοθετήσει .

Και δυο υστερόγραφα:

α) Ένα επί πλέον στοιχείο: το Βέλγιο τα καταφέρνει με 230 βουλευτές, η Αυστρία με 183 και η Αυστραλία με 150.

β) Στις επόμενες εκλογές μας όποτε κι αν γίνουν θα ήταν ένα σωστό μέτρο η υποχρεωτική υποβολή από όλους τους υποψήφιους βουλευτές ενός λεπτομερειακού βιογραφικού τους. Για να ξέρουμε ποιον ψηφίζουμε .

Ας δούμε τώρα τι κονομάνε και τι προνόμια έχουν οι 300 κλέφτες!

"1. Μηνιαίος μισθός 6.100 ευρώ! 
2. Σύνταξη μετά από 4 χρόνια βουλευτικής θητείας. Ποσό σύνταξης μηνιαίως 4.880 ευρώ. 
3. Για συμμετοχή σε επιτροπές, 250 ευρώ την ώρα. 
4. Οι βουλευτές της επαρχίας παίρνουν το μήνα 1.000 ευρώ για ενοίκιο. 
5. Όλοι οι βουλευτές παίρνουν άπαξ 1.500 ευρώ για οργάνωση γραφείου και 1.000 ευρώ τις γιορτές λόγω αυξημένης επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους τους. 

Το Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας είναι ξεχωριστά...!!! 

6. Δικαιούνται 104 αεροπορικά εισιτήρια ετησίως δωρεάν και απεριόριστες μετακινήσεις με ΟΣΕ και ΚΤΕΛ. 
7. Πολυτελές αυτοκίνητο, δωρεάν καύσιμα με επίδομα 600 ευρώ το μήνα, ένα χωροφύλακα για φρουρό, 4 κινητά τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας και ένα στο σπίτι, σταθερό, όλα δωρεάν.
8. Απολαμβάνουν πλήρους ασυλίας για όποιο αδίκημα διαπράξουν κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως βουλευτές. 
9. Δεν πληρώνουν φόρο για ένα μέρος του μισθού ή της συντάξεως. 
10. Δικαιούνται γραμματειακή υποστήριξη για 4 υπαλλήλους και 1 επιστημονικό συνεργάτη. (Όλους αυτούς τους πληρώνει το Δημόσιο). 
11. Δικαιούνται άτοκα δάνεια ως βουλευτές και ως επαγγελματίες. 
12. Δωρεάν γυμναστήριο, σάουνα, νηπιαγωγείο για τα παιδιά τους. 
13. Τηλεφωνική ατέλεια. 
14. Δωρεάν επισκέψεις σε αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς χώρους. 
15. Δωρεάν διόδια. 
16. Δωρεάν εισιτήρια, ξενοδοχεία, γεύματα όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό ως μέλη επιτροπών κλπ.....

ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!

Read more...

ΙΣΛΑΝΔΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ! ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ!

 Η άμεση δημοκρατία αντεπιτίθεται! 

ICELAND - REYKJAVIK

Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν
δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.

Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.

ICELAND - REYKJAVIK

Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και δύο χρόνια;

Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;

 
Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:

 2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.

2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της χώρας.Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.

2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο. Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.

ICELAND - REYKJAVIK

Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93% των ψήφων.
H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.

 
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. 

Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι.
Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι
ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.
Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.
Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.

 
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση, ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.

 

 

ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ!

 Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;

Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πει πώς, ενώ έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην Ισλανδία:

 
Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!
Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.

 

Ο νέος καταστατικός χάρτης της Ισλανδίας 
είναι ότι πιο πρωτοποριακό -ever- έχει υιοθετήσει μια Ευρωπαϊκή χώρα, δίνοντας το δικαίωμα στους πολίτες να προτείνουν νομοσχέδια ή να ζητούν δημοψήφισμα για κάθε κρίσιμο θέμα. 
Εννοείται πως η εξουσία τελεί κάτω από διαρκή έλεγχο ακόμη και για τις διεθνείς συμφωνίες της, ενώ όσον αφορά το εσωτερικό μέτωπο είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική η εισαγωγή του νέου Συντάγματος:

«Εμείς, που κατοικούμε στην Ισλανδία, θέλουμε να δημιουργήσουμε μια δίκαιη κοινωνία, όπου όλοι είναι ίσοι.
Η διαφορετική καταγωγή μας, μας κάνει πιο πλούσιους ως σύνολο και μαζί έχουμε την ευθύνη για την κληρονομιά στις επόμενες γενιές, τη γη και την ιστορία, τη φύση, τη γλώσσα και τον πολιτισμό».
 

 

Read more...

ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΣΕΝΙΑΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΒΑΜΜΕΝΟ ΜΑΛΛΙ-ΜΟΥΣΙ!

Στα χέρια της αστυνομίας ο Ψωμιάδης!

Στο Σούνιο συνελήφθη από άνδρες της ασφάλειας Αττικής, σε συνεργασία με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία, ο καταζητούμενος Μάκης Ψωμιαδης.

Οι αστυνομικές αρχές, μέσω των κοριών της ΕΥΠ, παρακολουθούσαν τις κλήσεις του κινητού τηλεφώνου του πρώην ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ Καβάλας.
Έτσι κατάφεραν να φτάσουν στα ίχνη του, συλλαμβάνοντάς τον στις 16:45, στο σπίτι του, σε μία πολυτελέστατη βίλα.  

Το... κρυσφύγετο του Ψωμιάδη βρίσκεται επί των οδών Ηλέκτρας και Ανθέων και το είχε νοικιάσει για λογιαριασμό του μία γυναίκα, που αναζητείται από τις Αρχές.

Ο Μάκης Ψωμιάδης, ο οποίος καταζητείτο από τα μέσα Ιουλίου, ενώ μάλιστα είχε εκδοθεί σε βάρος του διεθνές ένταλμα σύλληψης, δεν προέβαλε καμία αντίσταση κατά την σύλληψή του από τους άνδρες της ασφάλειας Αττικής.

Το πρώην «αφεντικό» της ΠΑΕ Καβάλας κατηγορείται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση που διέπραττε: εκβιάσεις, απάτες, δωροδοκίες και αλλοίωση αποτελεσμάτων αγώνων ποδοσφαίρου.

Τον Ιούλιο, μέσω του δικηγόρου του Χρήστου Μυλωνόπουλου, είχε υποσχεθεί ότι θα παραδοθεί στις Αρχές. Μάλιστα πηγές της Αστυνομίας αναφέρουν ότι με αυτήν την υπόσχεση είχε πετύχει την αποφυλάκιση του γιου του, Σταύρου.

 

Συγκατηγορούμενοι στο σκανδαλο με τους στημένους αγώνες είναι οι Αχιλλέας Μπέος (πρώην μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού Βόλου) και Γιώργος Τσακογιάννης (πρώην μεγαλομέτοχος της Ηλιούπολης), οι οποίοι ήδη έχουν προφυλακιστεί.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, πολλοί ήταν αυτοί που υπέθεσαν ότι ο Μάκης Ψωμιάδης είχε βρει καταφύγιο στο Άγιο Όρος, στη συνέχεια στα Σκόπια, ενώ άλλες πηγές τον ήθελαν να κρύβεται στη Σερβία.

Τελικά συνελήφθη στην ευρύτερη περιοχή του Σουνίου, 30 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα και μάλιστα, όντας στο ίδιο του το σπίτι, επιβεβαιώνοντας έτσι εκείνους που επέμεναν εξ αρχής ότι ο πρώην μεγαλοπαράγοντας εκινείτο μεταξύ Ψυχικού, υπολοίπου Αττικής και Θεσσαλονίκης.

Ο Μάκης Ψωμιάδης οδηγήθηκε στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών προκειμένου να δώσει κατάθεση.

Εκεί, αντικρίζοντας τους δημοσιογράφους, εξοργίστηκε και χρειάστηκε να τον συγκρατήσουν τέσσερις άνθρωποι για να μην επιτεθεί στους εκπροσώπους των ΜΜΕ.

 

Ψωμιάδης: «Είμαι πολιτικός κρατούμενος»

Σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους, κατά την μεταφορά του στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, ανέφερε: «Είμαι ένας πολιτικός κρατούμενος. Δεν έχω καμία σχέση με τα στημένα παιχνίδια. Δεν παραδόθηκα γιατί ήθελα να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Όλα αυτά είναι οργανωμένο σχέδιο της κυβέρνησης».

Ο Μάκης Ψωμιάδης οδηγήθηκε στον εισαγγελέα εκτελέσεων ποινών στις 21:10, προκειμένου να εκτελεστεί το ένταλμα που έχει εκδοθεί εις βάρος του, ενώ στη συνέχεια παραπεμφθηκε στον Ανακριτή, από τον οποίο ζήτησε και πήρε προθεσμία έως το Σάββατο.

Αύριο ωστόσο, θα προσαχθεί και πάλι στα δικαστήρια, καθώς εκρεμμούν σε βάρος του δύο ανεκτέλεστες  καταδικαστικές αποφάσεις.

 

«Όλες οι κατηγορίες είναι "φούσκες"»

Εξερχόμενος από το γραφείο του εισαγγελέα ο ο Μάκης Ψωμιάδης χαρακτήρισε «φούσκες» όλες τις κατηγορίες προς το πρόσωπό του.

«Περίμενα τον ανακριτή να γυρίσει για να εμφανιστώ», είπε στους εκπροσώπους του Τύπου πριν οδηγηθεί ενώπιον του ανακριτή, ενώ όταν βγήκε από το γραφείο του εισαγγελέα δήλωσε: «Περίμενα να γυρίσει ο ανακριτής από την άδειά του για να εμφανιστώ. Είναι φούσκες όλες οι κατηγορίες. Δεν υπάρχουν ούτε συνομιλίες ούτε τίποτα».

 

 

Τα πεπραγμένα του Ψωμιάδη στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Ο Μάκης Ψωμιάδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1955. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και ίσως αυτό το γεγονός να έχει συμβάλει στο ότι και ο ίδιος έχει έντονες χριστιανικές πεποιθήσεις. Άλλωστε οι επισκέψεις του στο Άγιος Όρος ήταν αρκετά συχνές.

Το 1988 αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στην αγαπημένη του ομάδα, την ΑΕΚ. Πιο συγκεκριμένα ανέλαβε την προεδρία της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, πόστο στο οποίο παρέμεινε για περίπου ενάμισι χρόνο.

Τη σεζόν 1999-2000 ο πρώην μεγαλοπαράγοντας ανέλαβε τα «ηνία» του Εθνικού, ωστόσο δεν έμελλε να στεριώσει στην ομάδα του Πειραιά.

Κι αυτό γιατί εκείνη η χρονιά ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, ωστόσο οι «κυανόλευκοι» εν τέλει υποβιβάστηκαν από τη Β’ στη Γ’ Εθνική κατηγορία.

Το 2001 ο Μάκης Ψωμιάδης αναλαμβάνει την προεδρία της ΠΑΕ ΑΕΚ, κάνοντας έτσι το όνειρό του πραγματικότητα.  Στον προεδρικό θώκο της «Ένωσης» παρέμεινε μέχρι και το 2004, όταν και αποχώρησε, μετά το αλήστου μνήμης επεισόδιό του με τον τότε αστέρα του «δικέφαλου», Ντέμη Νικολαϊδη, ο οποίος τον κατηγορούσε πως τον παρακολουθεί και του στέλνει απειλητικά μηνύματα.


Επόμενος σταθμός της παραγοντικής καριέρας  του ήταν ο Ακράτητος, τα ηνία του οποίου ανέλαβε τη σεζόν 2005-2006. Η ομάδα των Άνω Λιοσίων όμως, δεν καταφέρνει να κρατηθεί στην πρώτη τη τάξει ποδοσφαιρική κατηγορία και ενάμιση χρόνο μετά ο Μάκης Ψωμιάδης αποχωρεί από τους «πράσινους».

Από το 2006 μέχρι και την απερχόμενη αγωνιστική περίοδο ο Ψωμιάδης είχε τα  «ηνία» της ποδοσφαιρικής ομάδας της γενέτειράς του, Καβάλας.


Μολονότι φαίνονταν ιδιοκτήτες του ΑΟΚ τα δύο του παιδιά ο Σταύρος και η Όλγα, ήταν γνωστό τοις πάσι ότι ο ίδιος κινούσε τα νήματα στους «αργοναύτες».

Επί ημερών του πάντως, η Καβάλα κατάφερε να ξαναμπεί στον ποδοσφαιρικό χάρτη, αφού ανεβαίνοντας τρεις κατηγορίες σε ισάριθμα έτη, κατάφερε να φτάσει στην Super League, στην οποία και αγωνίστηκε για δύο χρόνια.

Το… τίμημα «Ψωμιάδη» πάντως ο ΑΟΚ το πλήρωσε ακριβά, αφού μετά το σκάνδαλο των στημένων αγώνων, όπου ένας εκ των βασικών κατηγορουμένων ήταν ο 55χρονος μεγαλοπαράγοντας, η μακεδονική ομάδα υποβιβάστηκε οριστικά στη Δ’ Εθνική.

 

 

 

Πηγή-Zougla.gr 

Read more...