Δεν είμαστε ίδια με την Ιρλανδία κι αν σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει ότι μας συμφέρει και μας παρηγορεί το γεγονός πως κι άλλες χώρες έχουν προβλήματα!
Η ουσία είναι πως μακροχρόνια μάλλον πιο δύσκολη την κάνει τη δική μας κατάσταση. Όταν οι υπόλοιποι θα κληθούν να πληρώσουν για περισσότερους του ενός χρεωμένους, σίγουρα θα είναι πολύ πιο αυστηροί στην επιμονή τους να εφαρμοστούν οι όροι που μας έχουν επιβάλλει.
Οι Ιρλανδοί έχουν τράπεζες που γκρεμίζονται γιατί χορήγησαν επισφαλή δάνεια, κυρίως σε οικοδομές
Το δικό μας το πρόβλημα είναι πως το κράτος έχει ασύλληπτα υπερχρεωθεί.
Δανειζόμενο δισεκατομμύρια τα οποία έχει κατασπαταλήσει σε αεριτζήδικες κρατικές και ημικρατικές εταιρίες με εκατοντάδες υπαλλήλους, που μόνη τους δουλειά είναι πώς θα πάρουν κι άλλα επιδόματα, θα εξασφαλίσουν συντάξεις, και στην ουσία θα κάνουν τη ζωή μας πιο δύσκολη, όποτε τους έχουμε ανάγκη.
Η Ιρλανδία, σύμφωνα με διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησής της, έχει καλύψει τις δανειακές της ανάγκες μέχρι τα μέσα του 2011
Η Ελλάδα θα μπορούσε να καλύψει τις υπόλοιπες δανειακές ανάγκες της χρονιάς εάν απορροφούσε από τις αγορές τα διαθέσιμα κεφάλαια που υπερκάλυπταν τις εκδόσεις ομολόγων μέχρι τις αρχές Απριλίου (33,7 δισ. ευρώ).
Η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ιρλανδία αναμένεται να προσεγγίσει τα 15 δισ. ευρώ την τετραετία 2011-2014 (με μέτρα ύψους περίπου 6 δισ. ευρώ εντός του 2011)
Η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα θα υπερβεί τα 30 δισ. ευρώ την ίδια περίοδο (με μέτρα ύψους 14 δισ. ευρώ μόνο για το 2011)
Η προσφυγή της Ιρλανδίας στο Μηχανισμό Στήριξης επιδιώχθηκε από Ευρωπαϊκές χώρες, εντός και εκτός ευρωζώνης
Με πιο σημαντικό το θέμα της φορολόγησης των επιχειρήσεων στην Ιρλανδία. Χαρακτηριστικά, η Βρετανική εφημερίδα Guardian αναφέρει ότι η προσφυγή στο Μηχανισμό «για την Ιρλανδία είναι καταστροφή, για άλλους όμως είναι ευκαιρία».
Τέτοιοι όμως λόγοι δεν υπήρξαν στην περίπτωση της Ελλάδας
Σημειώστε πως η μεγάλη αντίρρηση των Ιρλανδών στο δικό τους «μνημόνιο» δεν είναι να μην κοπεί ο 13ος μισθός, αλλά να μην ανέβει ο χαμηλότατος συντελεστής φορολογίας του «κεφαλαίου» και των επιχειρήσεων!
