Μ Α Υ Ρ Ο !. ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΟΜΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΖΕΙΣ. ΘΑ ΜΑΥΡΙΖΕΙΣ!

Δηλαδή αντί να σταυρώνεις αυτούς που θέλεις, θα πηγαίνεις στην κάλπη και θα αρχίζεις να σβήνεις με μαύρο χοντρό μαρκαδόρο ονόματα που δεν θέλεις να βγουν!

 Θα τους πετάς στον εκλογικό κουβά, θα τους στέλνεις σπίτι τους: Όχι αυτός, όχι εκείνος, όχι η άλλη, όχι η παραπέρα!

 

ΜΑΥΡΟ στους άχρηστους, στους πονηρούς, στους ΨΕΥΤΕΣ, στους ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ, στους παρτάκηδες, στους βολεψάκηδες, στους κλέφτες!

Μαύρο για να χαθούν από τα κοινά, να εξαφανιστούν από την (πολύτιμη ακόμα) ζωή μας, και να μην τους βρίσκεις (τους χαμένους!) ούτε… με το Google!

Δεν είμαι, φυσικά, κατά των εκλογών. Δεν πιστεύω στο «αν οι εκλογές έλυναν προβλήματα θα ήταν παράνομες». Απογοητευμένος είμαι για τη μορφή που έχουν πάρει στη χώρα μας.


                               Τα άπαντα του Φώσκολου 

Εδώ έχουν γίνει βουλευτές ηθοποιοί μόνο και μόνο επειδή… διέπρεψαν σε έναν και μοναδικό ασήμαντο τηλεοπτικό ρόλο. Βασικό τους εφόδιο για ψηφοθηρία η αποστήθιση κειμένων του Φώσκολου.

Οι προεκλογικές περίοδοι ήταν πάντα στην Ελλάδα φολκλορικές παραστάσεις. Και στις αυτοδιοικητικές εκλογές εξελίσσονταν σε λαϊκά πανηγύρια. Αντιαισθητικά, με πολύ κιτς και περισσότερο ύφος του στιλ «μπορώ και εγώ να γίνω δημοτικός άρχοντας». 


                    Κάθε οικογένεια και υποψήφιος

Στις δημοτικές κάθε οικογένεια έχει κι ένα υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, κάθε οικοδομικό τετράγωνο κι έναν υποψήφιο δήμαρχο, κάθε γειτονιά κι έναν υποψήφιο περιφερειάρχη.

Χιονίζει χαρτί. Ιλουστρασιόν πολύχρωμο, ακριβό, χαρτί, με υποσχέσεις από το παρελθόν ξεπαγωμένες στα μικροκύματα μιας ακατάσχετης κενολογίας. Σύμφωνοι, δεν μπορεί να είναι όλοι οι υποψήφιοι ευκαιρισάκηδες, μπαγάσηδες, τενεκέδες άδειοι και ξεγάνωτοι. Αλλά ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ! Και ξεχύνονται με πάκα τα φέιγ βολάν στα χέρια, κατακλύζοντας με υλικό για σκουπίδια τις λαϊκές αγορές, τις εισόδους πολυκατοικιών, τους καθαριστήρες αυτοκινήτων. Βουλώνουν υπονόμους με τη χαρτούρα, τρέχουν ολόκληρες αγέλες και επαιτούν ψήφους.

Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, κάποιοι είδαν την πιθανή εκλογή τους διέξοδο και το δημαρχιλίκι επάγγελμα! Άκουσα ξαφνικά σε ραδιοφωνική συνέντευξη έναν συνάδελφο, του πολιτικού ρεπορτάζ, και τρελάθηκα από το ξάφνιασμα. Είχα την… ύψιστη εμπειρία να γνωρίσω από κοντά τις ελιγμοειδείς ικανότητές του. Ένα κομματικό θραύσμα που εξοστρακίζεται από ρουσφέτι σε ρουσφέτι, σταλμένος να δουλέψει από εφημερίδα σε εφημερίδα και να μετάσχει από επιτροπή σε επιτροπή, πάντα με την κονκάρδα του κόμματος.


                      Πώς ρητόρευε ο μπαγάσας!

Υποψήφιος «κάτι» είναι – νομίζω δήμαρχος. Προβαλλόταν ως νέος, άφθαρτος, άτεγκτος πολιτικός. Ορμητικός ποταμός που θα ξεπλύνει την κόπρο του Αυγείου στον Δήμο. Επιδίωξε, είπε, για πρώτη φορά τη συμμετοχή του στα κοινά. Ψέμα! «Ψέματα!» φώναξα πλησιάζοντας το πρόσωπό μου στο ηχείο του ραδιοφώνου. «Ψέματα ρε σεις, μην τον ακούτε!».

Παλάβωσα και ωρυόμουν λες και θα έφτανε η φωνή μου στο στούντιο: «Έχει ξανακατέβει σε βουλευτικές ο ζήτουλας. Ψάχνεται, στριφογυρίζει, κάνει δήθεν φιλίες. Και τρέχει να γραπωθεί στο φορτωμένο κάρο της πολιτικής, όπως όπως για να βολευτεί», τους φώναζα. 


             ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ!
Θέλω αυριο να πάμε να ψηφίσουμε τους καλύτερους, Τους αγνούς. Αυτούς που προτάσσουν το «εμείς» και θάβουν μέσα τους το «εγώ». Υπάρχουν; Υπάρχουν!. Δηλαδή, μπορεί και να υπάρχουν!

Αλλά η πορεία μας για να τους βρούμε περνάει μέσα από οδυνηρά στραπατσαρίσματα της εμπιστοσύνης μας. Και πάνω από τρικλοποδιές που μας βάζουν οι συμπεριφορές άλλων. 

Τις προάλλες έμαθα ότι ένας γνωστός μου αποφάσισε ξαφνικά, στα ώριμά του, να γίνει δημοτικός σύμβουλος. Βόμβα! Αυτός που δεν είχε ενδιαφερθεί τριάντα χρόνια θα ενδιαφερόταν, λέει, τώρα, για τα κοινά του Δήμου. Παρτάκιας. Χωσιάρης. Βολευτούλης. Έχοντας πάντα τη φιλοσοφία «κάπως να τη βγάλουμε κι εμείς, όπως όπως, πιο εύκολα και πιο κονομημένα».


                                  ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ!

Πηγή-sportdog